д. Новая Мышь, ул. Барановичская, 2А

т. +375 (163) 64-25-65, +375 (163) 64-25-66

Директор: Лайша Татьяна Михайловна.

т. +375 (163) 46-19-41

Борьба с коррупцией

Беларусь помнит
Архив новостей

Лісоўскі Мікалай Васілевіч

1 снежня 2020 г. – 135 гадоў з дня нараджэння (1885) Мікалая Васільевіча Лісоўскага,
савецкага военачальніка, камкора, чырвонага камандарма Грамадзянскай вайны

250px-komkor_n-v-_lisovskij

Мікалай Васілевіч Лісоўскі нарадзіўся 1 снежня 1885, села Адахаўшчына Навагрудскага павета Мінскай губерні (цяпе Баранавіцкі раён) — савецкі военачальнік, камкор (1935), адзін з чырвоных камандармаў Грамадзянскай вайны. Сын святара. Навучаўся ў Мінскам духоўным вучылішчы і Мінскай духоўнай семінарыі, з якой быў выключаны ў лютым 1905 года за арганізацыю бунту. Некаторы час не прымаўся ў адукацыйныя ўстановы і на ваенную службу як нядобранадзейны. Каб атрымаць магчымасць зрабіць ваенную кар’еру ў верасні 1905 гады ўступіў якое вальнавызначаецца ў 239-й рэзервовы пяхотны полк. Праз 5 дзён быў накіраваны ў Віленскае ваеннае вучылішча, куды быў прыняты як радавы з якія вальнавызначаюцца, а не як семінарыст. Скончыў яго ў 1907, выпушчаны падпаручнікам у 10-й Усходне-сібірскі стралковы полк, затым паручнік. У гэты перыяд жаніўся. Скончыў 2 курса Імператарскай Нікалаеўскай ваеннай акадэміі (1914). Удзельнік Першай сусветнай вайны. Прымаў удзел у баях як малодшы афіцэр роты, камандаваў ротай і батальёнам. З 24 сакавіка 1914 штабс-капітан 10-го стралковага палка. Прылічаны да генеральнага штаба (сакавік 1915). Старшы ад’ютант штаба 101-й пяхотнай дывізіі (з 14 ліпеня 1916 да дэмабілізацыі). Капітан (24 сакавіка 1915). З 1917 падпалкоўнік (па другіх даных апошні чын — капітан). Апошняя пасада — начальнік аператыўнага аддзялення штаба Паўднёва-заходняга фронту. Добраахвотна ўступіў у РККА у лютым 1918. Начоперотдела Беламорскага ВА (15 мая — 6 жніўня 1918). З 6 жніўня па 26 лістапада 1918 начштаба Котласкага раёна. Камандзір 1-го аддзялення стралковай брыгады (26.11.1918—12.01.1919). Камандаваў войскамі Дзвінска-мязенскага раёна (12.01.—26.11.1919) і пячорскага краю (26.11-30.05.1919). Камандзір 3-й брыгады 18-й стралковай дывізіі (30.05.—07.08.1919). Начдыў 54-й стралковай дывізіі (7 жніўня — 27 кастрычніка 1919). Начштаба 6-й арміі (27.10.—22.11.1919). Затым ізноў камандаваў 54-й стралковай дывізіяй (да 15 снежня 1919). Са 2 студзеня па 10 красавіка 1920 начштаба 6-й арміі. Начальнік ваеннай часці Беларускага ВА (10.04.—20.06.1920). Начштаба 3-й арміі (20.06.—15.10.1920). Камандуючы 12-й арміяй (26.10.1920—25.12.1920).

Памочнік начальніка штаба Прыва (з 27 студзеня 1921). З 8 снежня 1921 камандуючы Самаркандскай групай войск. Камандаваў 3-й Туркестанскай стралковай дывізіяй, c кастрычніка 1922 — 13-м стралковым корпусам . Яго корпус стабільна ўтрымліваў першае месца ў Чырвонай Арміі па ўсіх відах баявой падрыхтоўкі. Нарком абароны М. В. Фрунзе высока ацэньваў Лісоўскага як военачальніка і не ябы-якога чалавека і атэставаў на пасаду камандуючага войскамі акругі. У 1924—1925 начальнік штаба Прыволжскага ВА. Памочнік начальніка ГУ Усевобуча. Памочнік камандзіра 2-го стралковага корпуса. Намеснік начальніка штаба МВО. Член ВКП(б) з 1932. У 1932—1933 ізноў начальнік штаба Прыволжскага ВА. У 1933—1935 намеснік начальніка Штаба РККА. У 1935—1936 начальнік штаба Прыва. 20 лістапада 1935 прысвоена званне камкор. З сакавіка 1936 намеснік камандуючага войск ЗабВО. Арыштаваны 22 лютага 1938 года. Абвінавачваўся па артыкулах 58—1«б» і 58—11 КК ІРСФСР. Прыгавораны ВКВС 11 ліпеня 1941 да 10 гадоў ИТЛ і 5 гадам паражэння ў правах. Выключаны з ВКП(б) у сувязі з арыштам. Пакаранне адбываў пры Усть-Вымлаге МУС СССР. 22.02.1948 па адбыцці тэрміну пакарання з лагера быў вызвалены і выехаў на жыхарства ў Бійск Алтайскага краю. Уладкаваўся там працаваць загадчыкам склада краёвай канторы «Росхмель». Паўторна арыштаваны 26 лістапада 1949 як «антысавецкі элемент». Пастановай Асобай нарады пры МДБ СССР ад 01.04.1950 сасланы на пасяленне ў Енисейск Краснаярскага краю. Уладкаваўся працаваць у лазню, у канчатковым выніку стаў яе дырэктарам. Са спасылкі вызвалены ў жніўні 1954. У красавіку 1955 рэабілітаваны. Памёр у Маскве 17 лютага 1957 года. Пахаваны ў Маскве на Прэабражэнскім могілкі.

Матэрыял падрыхтаваны ў 2020 г. Баранавіцкай цэнтральнай раённай бібліятэкай імя Я. Чачота. Філіпава Яна Уладзіміраўна, бібліёграф

Аб жыцці і дзейнасці М. В. Лісоўскага

1. Каминский, В. В. Комкор Николай Васильевич Лисовский и его судьба. Новейшая история России. — 2015. — №3.
2. Черушев Н. С. Расстрелянная элита РККА (командармы 1-го и 2-го рангов, комкоры, комдивы и им равные): 1937—1941. Биографический словарь / Н. С. Черушев, Ю. Н. Черушев. — М.: Кучково поле; Мегаполис, 2012. — С. 92—94. — 496 с.

 

Баранавіцкі раён
Адахаўшчына
Лісоўскі Мікалай Васільевіч
Юбілей

БиблиоТВ

Спадчына
ПнВтСрЧтПтСбВс
Сводный электронный каталог библиотек Беларуси
Сводный электронный каталог библиотек Брестской области
Яндекс.Метрика